پست‌ها
Sanaz Irani
- شفاعت حضرت محمد صلی الله علیه وسلم
شفاعت
پیامبر ما حضرت محمد ص از قرآن و احادیث ثابت است، چنانکه خداوند متعال در قرآن مجید
می‌فرماید:
عَسَى
أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا [الإسراء: 79].
«تا خداوند تو را بر مقام درخور ستایش معبوث
کند».
و از
حضرت انس رض روایت است که حضرت پیامبر اقدس صلی الله علیه وسلم فرمودند: هر پیامبری
از خداوند درخواستی نمود و یا فرمودند: برای هر پیامبری دعایی است که به آن دعا نمود
و اجابت شد.
و من
دعایم را برای شفاعت امت خود در روز قیامت نهاده‌ام .
و از
حضرت ابوهریره رض روایت است که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم فرمودند: من در روز قیامت
سردار و سرور مردم هستم، و آیا می‌دانید چرا؟
خداوند
همه انسان‌ها را اولین تا آخرین را در یک زمین مرتفع جمع می‌کند، به صورتی که بیننده
همه آنان را می‌بیند، اعلان‌کننده آنان را می‌شنواند و آفتاب برایشان نزدیک می‌شود
و مردم را آنچنان غم و اندوه فرا می‌گیرد که تاب و توان آن را ندارند.
آنگاه
به یکدیگر می‌گویند: مگر نمی‌بینید به چه مشکلات و مصایبی گرفتار شده اید؟
پس چرا
کسی را که نزد پروردگارتان شفاعت کند تلاش نمی‌کنید؟
پس آنگاه
بعضی از مردم به دیگران می‌گویند: پیش حضرت آدم بروید و چون نزد ایشان می‌آیند می‌گوید:
شما پیش دیگران بروید شما نزد حضرت محمد صلی الله علیه وسلم بروید.
آنگاه
مردم در خدمت حضرت محمد صلی الله علیه وسلم می‌آیند و می‌گویند: یا محمد! شما رسول
خداوند و خاتم الأنبیاء هستید، و خداوند گناهان گذشته و آینده‌تان را آمرزیده است.
برای
ما پیش پروردگارتان شفاعت کنید.
آیا
شما نمی‌بینید ما در چه مشکلاتی بسر می‌بریم؟
آنگاه
من زیر عرش خداوند می‌آیم، و پروردگارم را سجده می‌کنم، پس خداوند به من چنان کلماتی
زیبا برای سپاس الهام می‌کند که هیچکس قبل از من چنین توفیقی نیافته است، و آنگهی به
من گفته می‌شود: ای محمد! سرت را از سجده بردار، و بخواه هرآنچه بخواهی داده می‌شوی،
و سفارش کن که شفاعت تو پذیرفته می‌شود، پس آنگاه سرم را از سجده بلند می‌کنم، و می‌گویم:
پرورگارا امت من، پرودگارا امت من، به من گفته می‌شود: یا محمد آن دسته از امت تو که
برآنان حسابی نیست از درب راست درهای بهشت داخل بگردان و آنان با بقیه مردم در ورود
از دروازهای دیگر بهشت نیز شریک اند .
احادیث
بسیاری در مورد شفاعت امت که از جمله آنان می‌توان این حدیث را برشمرد که حضرت پیامبر
ص فرمودند: به من پنج نعمت اعطا شده که به انبیای قبل از من داده نشده است و از آن
پنج انعام خداوندی یکی شفاعت روز قیامت است.
و باید
بدانیم که شفاعت پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم در حق کسانی است که برای ایشان از
خداوند طلب وسیله نموده‌اند.
از حضرت
جابر بن عبدالله رض روایت است که حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
هرکس
هنگام شنیدن اذان چنین دعا کند: «اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الدَّعْوَةِ التَّامَّةِ
وَالصَّلاَةِ الْقَائِمَةِ آتِ مُحَمَّدًا الْوَسِيلَةَ وَالْفَضِيلَةَ وَابْعَثْهُ
مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِى وَعَدْتَهُ».
«بار الها! پروردگار این ندای کامل و نماز
برپا شونده به حضرت محمد ص وسیله (مقامی در بهشت) و فضیلت عنایت بفرما و او را به مقام
محمودی (درخور ستایش) که وعده داده‌ای نایل بگردان».
در روز
قیامت شفاعت من شامل حال او می‌شود .
بلکه
غیر از پیامبران فرشتگان و مؤمنان نیز برای برادران ایمانی خویش شفاعت می‌کنند.
چنانکه
از حضرت ابو سعید خدری رض روایت است که ما به حضرت پیامبرصلی الله علیه وسلم گفتیم:
آیا ما در روز قیامت پروردگارمان را می‌بینیم؟
فرمودند:
آیا شما در دیدن خورشید مزاحم یکدیگر می‌شوید؟
و در
آخر سخنان خویش فرمودند: شما در سؤال از حقایقی که برایتان آشکار شده بیشتر از آن مؤمنانی
که در روز قیامت رستگار شده‌اند و خداوند را نسبت به برادران مؤمن‌شان سؤال می‌کنند
می‌پرسید، آنان می‌گویند: پروردگارا! برادران ما آن کسانی که ما باهم نماز می‌خواندیم
و روزه می‌گرفتیم و اعمال شایسته انجام می‌دادیم آنان را از آتش جهنم نجات ده.
سرانجام
خداوند می‌فرماید: بروید و هرکسی را که در دلش به اندازه یک مثقال دینار ایمان یافتید،
او را از آتش جهنم خارج کنید، پس آنانی را که می‌دانند خارج می‌کنند، و باز می‌گردند.
دوباره
خداوند می‌فرماید: بروید و هرکسی را که در دلش به اندزه یک ذره ایمان هست، خارج کنید،
پس هرکسی را که می‌دانند بیرون می‌آورند.
حضرت
ابوسعید رض گفت: اگر مرا تصدیق نمی‌کنید (اگر باور ندارید) إِنَّ اللّهَ لاَ يَظْلِمُ
مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِن تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا [النساء: 40].
«همانا خداوند به اندازه یک ذره بر کسی ستم
نمی‌کند، و اگر نیکوی باشد آن را اضافه می‌نماید» را خواند.
بنابراین،
پیامبران، فرشتگان و مؤمنان همگی شفاعت می‌کنند و تا این که خداوند می‌فرماید: شفاعت
(بخشش) من هنوز باقی مانده است، پس آنگاه خداوند با دست خویش مشتی از جهنمیان را بیرون
می‌آورد که گروهی سوخته و سیاه شده‌اند و آنان را در نهر آب حیات جلوی بهشت می‌اندازد
و آنها در دو طرف نهر چون دانه‌ای که همراه سیلاب حمل شده و در کناره صخره سنگ و یا
درختی می‌روید و آن قسمتی که در زیر آفتاب است سبزرنگ و قسمتی که در سایه است سفید
است می‌رویند.
و آنگاه
از نهر خارج می‌شوند، و گویا مروارید هستند و بر گردن آنها مهر زده می‌شود و اهل بهشت
می‌گویند: اینها آزادگان خداوند رحمن هستند که آنان را وارد بهشت کرده است، بدون هیچ
عملی که انجام داده و یا چیزی پیش فرستاده باشند و در بهشت به آنها گفته می‌شود: برای
شما آنچه از بهشت را که می‌بینید و یک برابر آن است .
